Tarjima hikoyalar (O'zimiz qilgan) - Giyos/FORUM
|
Tarjima hikoyalar (O'zimiz qilgan)
| |
| Giyos | Дата: Четверг, 25.04.2013, 23:15 | Сообщение # 1 |
 Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| O'zimiz o'qigan chet tili adabiyotlaridan qilgan tarjimalarimiz. Yoki ushandan ta'sirlanib yozgan hikoylarimiz...
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Четверг, 25.04.2013, 23:17 | Сообщение # 2 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| To’rt kapalak.
Bahor edi. Yorqin quyoshjon yoritib turibdi. Maysazorda gullar bo’y rostlagan. Ular ustida 4 ta kapalak uchib yurishibdi: qizil kapalak, oq kapalak, sariq kapalak va qora kapalak.
To’sattan katta qora qush uchib keldi. U kapalaklarni ko’rdi va ularni yeyishni hohladi. Kapalaklar hurkib ketdi va gullar ortiga yashirinishdi. Oq kapalak moychechakka berkindi. Qizil kapalak – lolaqizg’aldoqga. Sarig’i – qoqio’tga. Qorasi esa – daraxtni shoxiga berkindi. Qush uchdi, uchdi, lekin kapalaklarni ko’rmadi...
(Boshidan o'qib, bir chetdan tarjima qildim. Ma'nosini mana bunday tushundim. Hamma jonzot, qanchalik kuchsiz bo'lmasin. O'zini himoya qila oladigan darajada yaratilgan).
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Четверг, 25.04.2013, 23:27 | Сообщение # 3 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| Sovg’a
16 yosh bola otasidan so’rayapti: Ota, men 18 yoshga to’lganimda, siz menga nima sovg’a qilasiz? Ota javob berdi: Hali bungacha vaqt bor o’g’lim. Bola 17 yoshga to’lganida, “yurak kasalligi” tashxisi bilan shifoxonaga tushib qoldi, Bola otasidan so’radi: Ota men o’lamanmi!? Bu gal ota indamadi… Bola 18 yoshida uyga qaytdi va yotoqxonasida turgan xatga ko’zi tushdi! – O’g’lim, esingdami, sen mendan so’raganding, 18 yoshingda nima sovg’a qilishimni? Men senga o’z yuragimni sovg’a qildim. Tug’ilgan kuning bilan o’g’lim!!!
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Четверг, 25.04.2013, 23:48 | Сообщение # 4 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| Shirin mumkinmas. (Be'mani latifa)
Doctor diabet bilan og’rigan bemorga aytayapti:
- Ichmang, chekmang, yog’li va shirin bilan ovqatlanmang.
- A jinsiy hayotim qanday?
- Faqat xotiningiz bilan!
- Nima uchun?
- Chunki nimaga, begona xotin shirin, a sizga shirin mumkinmas.
|
| |
| |
| Sokina | Дата: Пятница, 26.04.2013, 09:05 | Сообщение # 5 |
 Полковник
Группа: Talaba
Сообщений: 1008
Статус: Offline
| Kapalaklar haqidagisi yoqdi.Mehnat qilgansiz,fikr-mulohaza yuritib qaysidir tildan tarjima qilgansiz.Eng muhimi munosabat bildirgansiz! Hammasi oyday ravshan! Buyog'i döstona tanqid: Oxirgisi BACHKANA! Sizga bunaqa narsalar uchun vaqtingiz-u,köz nuringizni zoe qilishingiz yarashmaydi.Sizda badiy ijod tomonlama iqtidor kuchli,buni allaqachon öz mehnatlaringiz bilan isbotlab ham bölgansiz.) Ammo,ulug' adib Abdulla Qahhor aytganlaridek "Adabiyotning kuchini tarasha yorishga sarflamaslik kerak". Bu gapni l.s da yozishim ham mumkin edi.Ammo,boshqalar ham bu haqda fikr qilib körishsin,degan yaxwi niyatda wu yerda yoza qoldim.Döstona tanqidimni malol olmaysiz degan umiddaman))
Seni juda sog'indim,Rabbim!
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Пятница, 26.04.2013, 09:40 | Сообщение # 6 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| Rahmat, Rahmat.
U latifa edi. Togri bachkna, lekin med latifada)
Yana qisqaroq hikoyalar topishim k.k.
|
| |
| |
| Sog'inch | Дата: Пятница, 26.04.2013, 15:40 | Сообщение # 7 |
|
Группа: Qadrli mehmon
| Kapalaklar haqidagisi zör. Odamdayam birinchi bölib himoya vositasi iwga tuwadi) Sovga qilib otasi yuragini berganakanda( .Uchinchisi anekdot ekan.Maniyam fikrimcha sal bemaniroq ekan.Hikoyachalani kutamiz)
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Пятница, 26.04.2013, 17:34 | Сообщение # 8 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| Men doimo birgaman!
Tun. Sokinlik. Deraza tokchasi va qiz. Shunchaki o’tirib, nimalar bo’lganini eslayapti. O’tib ketgan? Uning uchun hammasidan qutilishi kerak. Uni unitishi uchun, nimadir halaqit berar edi. Qo’ng’iroq:
Qiz: - Allo...
Yigit: - Salom An’ka. Men senga qo’ng’iroq qilayotganim, men seni sevaman va qo’yib yuborishni hohlamayman.
Qiz: - men.... men.... men... seni sevaman.
Yigit: - Quyoshcham, derazadan qaragin.
Qiz: - Bu senmi, qadrdonim mening...
Yigit balonchadagi bo’yoqni ushlab turardi... yerga esa bo’yoq bilan “Men doimo birgaman” deb yozilgandi.
Qiz: - Juda ham chiroyli, bolakay*.., rahmat kattakon*.
Yigit: - Maylimi sening yoningga chiqsam?
Qiz: - Albatta, shuni ham so’raysanmi...
Yigit qizning uyiga chiqdi, unga qaradi, va aytdi:
Yigit: - Bilasanmi? Men sensiz o’zimni ko’ra olmadim, kel doim birga bo’lamiz? Men seni qo’yib yuborishni hohlamayman...
Qiz ko’z yoshi bilan: - men bu so’zlarni uzoq kutgandim.**
Bir oy o’tdi...
Yigit qandaydir jahldor, asabiy, qo’pol.
Qiz yigit bilan gaplashib olish qaroriga keldi:
Qiz: - Azizim, nima bo’ldi?
Yigit: - Yo’q.
Qiz: - Mayli. Yaxshi.
Yigit: - To’xta! Bilasanmi.. men seni sevmay qo’ydim...
Qiz sekingina kulib qo’ydi... janjal qilishni, baqirishni hohlamadi va hammasi bo’lib uch so’z aytdi: “Ketaver. Men seni ushlab turmayman”... Yigit jimgina narsalarini yig’di, xayrlashish uchun qizni o’pdi va eshikni yopmadi, faqatgina chiqishidan oldin bir bora o’grilib qarab qo’ydi. Va ketdi.
Og’riq. Yo’q, og’riq yo’q.... yechim, voqealar uning boshida aylanardi.
U ketdi, nima uchun? Sevmay qo’ydi...
Qiz balkonda turibdi, eshitayapti, yomg’ir tomchisi pastga qanday tinch tushayapti.
U uchun, yerdagi uni yozuviga qarash og’riqli... “Men doimo birgaman”.
Uning fikri: - Sen ketding... hayot tugadi... kechir.
Men hohlardimki, sen baxtli bo’lishingni... sen ketding o’shani yoniga, qaysidir sevganingga...
Qiz derazani ochdi va pastga yiqildi. U jonsiz yotardi, uni yonida azizi bo’yoq bilan yozgan yozuv: “Men doimo birgaman”.
Yigit bu voqealardan xabar topdi, shunday tez, tez yetib keldiki, imkoni boricha, lekin kech bo’lgandi. Qizni yuragi urishdan to’xtagandi, u hozircha pastda uchib yurgandi. Yo’q. Qo’rquvdan emas... sevgidan, zaiflikdan... uni fikricha hech kimga kerak bo’lmaganlikdan*...
Hudoyim, mening yozuvim – o’yladi yigit, “Men doimo birgaman”...
Yigit eshikni o’ziga yopmaganini esladi. U uyga chiqdi va qotib qoldi, axir bir oy oldin, u qizga: - “Kel doimo birga bo’lamiz” deb aytmaganmidi? Yigit qo’yib yubordi, yiqildi, yig’ladi...
U bilan tobut yonida uzoq turdi, keyin uning lablaridan o’pdi va aytdi:
- Qo’yib yubormayman!
Shu payt unga kimdir tegindi...
Bu An’ka edi.
Yigit: - Sevgilim meni, qadrdonim, bu tush: )
Qiz: - Ha, sevgilim, xayrli tong : )
Yigit kuldi va aytdi: “Men hech qachon seni tashlab qo’ymayman!” ... Shu tushdan so’ng u juda ham kuchli o’zgardi, uni hech qayerga qo’yib yubormadi.
“Men doimo birgaman”, “Qo’yib yubormayman”, “Hech qachon tashlab qo’ymayman”.
(Odnoklassnikidagi ruscha guruhlardan olib, tarjima qilindi.)
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Пятница, 26.04.2013, 18:17 | Сообщение # 9 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| Do’stlik
Ikki do’st... Shunaqangi yaqin qadrdonki, huddi aka ukalardek. Bir qizni sevib qolishgandi. Biri bilardi, do’sti bir qizni sevadi va boshqasi bilardi, u ham bir qizni sevishini. Lekin ular bilishmasdiki bir qizni sevishlarini va aynan usha qizni sevishlarini. Bir kuni ular qizdan qo’lini so’ragani ketishdi... Ular turli vaqtda borishdi... Qiz birinchisiga aytdi: “Anavi tog’ni ko’rayapsizmi...”, yigit aytdi: “Ha, ko’rayapman...”. Qiz aytdi: “Soat kechki 12 da, usha yerda mash’ala yoqishingiz kerak....Shuni qilsangiz, men sizniki bo’laman... Agar yo’q desangiz, demak yo’q”. U ketdi. Ketidan ikkinchi yigit keldi, u ham qizdan qo’lini so’radi... Qiz unga aytdi: “Soat kechki 12 da, anavi tog’da mash’ala yoqilgan bo’ladi, agar siz ushani o’chirsangiz, men siznikiman...” Yigit rozi bo’ldi...
Vaqt o’tdi... Soat 12 da birinchi yigit mash’ala yoqdi... 12:05 bo’lganda ikkinchi yigit keldi... Do’stini ko’rdi va so’radi: “Qadrdonim mening, sen bu yerda nima qilayapsan?”. U qizni qo’lini so’raganini va qizni shartini bajarayotganini aytib beribdi. Ikkinchi yigitdan so’raganida, u unga quydagicha javob beribdi: “Men sening oloving o’chib qolmasligini qo’riqlashga, yordam bergani keldim”...
(Odnoklassnikidagi ruscha guruhlardan olib, tarjima qilindi.)
|
| |
| |
| Sog'inch | Дата: Пятница, 26.04.2013, 19:10 | Сообщение # 10 |
|
Группа: Qadrli mehmon
| Ikkalasiyam zör.Manam ruschani tuwunaman.Tarjima qilibam köriwim kerak ekan.O'zim yozolmasam hech bömaganda tarjima qilsam yaxwida))) Sizlarga havasim keladi.Xuddi yodlab olganday har qanday narsaniyam tinimsiz yozib ketaverasizlara)) Miyalaringda g'ij-g'ij gap bölsa kerag)))
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Суббота, 27.04.2013, 20:42 | Сообщение # 11 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| - Сенга 101 та атиргул совға қиламан ва ўшаларни охиргиси сўлгунча севаман!
- Нега энди охиргиси сўлгунча?
- Чунки охиргиси сунъийда!
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Воскресенье, 28.04.2013, 01:20 | Сообщение # 12 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| Telefonda kirish qo’ng’irog’i:
- Salom. Sevgilim men senga bir narsani aytishni istayotgandim ... oldirib tashla.
- Sen meni tushunayapsanmi?
- Menga hammasi baribir, sen buni tushunmayapsan sheklli?
- Lekin men...
- Menga hammasi baribir!
- Men bugun shifokor qabulida bo’ldim...
- Ho’sh, u senga nima dedi?
- Homiladorligim tasdiqlandi, 4 oylik bo’libdi.
- Men senga qanday yordam bera olaman? Menga muammo kerak emas, oldirib tashla!
- Aytdim, endi kech ekan. Men nima qilay?
- Meni telefon raqamimni unut!
- Qanday unutay? Allo, allo!
- Abonent xizmat ko’rsat....
3 oy o’tdi...
- Salom bolakay!
- Salom, sen kimsan?
- Men sening Qo’riqchi Farishtangman.
- Sen meni kimdan qo’riqlaysan? Men shu yerdaman, va bu yerdan hech qayerga siljimayman.
- Sen juda ham kulgulik ekansan! Bu yerda seni ahvollaring qanday?
- Men yaxshiman! Mana mening onam negadir har kuni yig’laydi.
- Bolakay, hafa bo’lma, kattalar doimo nimadandir norozi! Sen asosiysi, ko’proq uhla, kuch to’pla, bular hali senga as qotib qoladi!
- Sen meni onamni ko’rganmisan? U qanday?
- Albatta, men u bilan doimo yonma yonman! Sening onang chiroyli va juda yosh!
2 oy o’tdi.
- Farishta, sen shu yerdamisan?
- Albatta, shu yerdaman.
- Nimagadir bugun onam juda yomon. Kun bo’yi yig’layapti va o’zini o’zi so’kayapti!
- Sen unga ahamiyat berma. Hali oppoq yorug’likni ko’rishga tayyor emassan.
- Balki, alaqachon tayyorman, lekin juda qo’rqayapmanda. Onam meni ko’rganda, juda hafa bo’lib ketmaydimi?
- Nima sen, u albatta hursand bo’ladi! Sen qanaqasan, shunday bolani ham yoqtirmay bo’ladimi?
- Farishta, u yer qanday? Qorindan tashqarida, qanday hozir?
- Bu yerda hozir qish. Yer yuzasi hamma yog’i oppoq-oppoq va chiroyli qor parchalari yog’moqda. Sen yaqinda hammasini o’zing ko’rasan!
- Farishta, men hammasini ko’rishga tayyorman!
- Qani! Bolakay, men seni kutaman.
- Farishta, menga og’riqli va qo’rqinchili! Voy, oyijon, og’riqli qandaydir! Voy, hech bo’lmaganda kimdir yordam bersin... Men bu yerda bir o’zim nima qila olaman? Yordam beringlar, og’riyapti...
Bola juda tez tug’ildi, hech kimni yordamisiz. Balki, bola onasiga og’riq berganindan qo’rqgandir. Bir kun o’tdi, kechasi, shahar chekkasi, yashash manzilidan uzoq bo’lmagan joy.
- Sen, o’g’lim, mendan ranjimagin. Hozir zamon shunaqa, mendakalar bitta emas. Men sen bilan qayerga ham borardim? Mening hayotim hali oldinda. Senga esa baribir, sen shunchaki uhlaysan, va hammasi...
- Farishta, onam qayerga ketdi?
- Bilmadim, havotir olma, u hozir qaytadi.
- Farishta, nima sababdan sening ovozing bunday? Nima sen, yig’layapsanmi? Farishta, onamni shoshiltir, iltimos, menga bu yer sovuqlik qilmoqda.
- Yo’q, bolakay, men yig’lamayapman, senga ko’rsataman, men hozir uni olib kelaman! Sen esa faqat uhlama, yig’la, balandroq yig’la.
- Yo’q. Farishta, men yig’lamayman, onam menga aytdi, uhlashim kerak ekan.
Bu vaqtda yaqin 5 qavatli uyda, bir xonadonida, er va xotin bahslashishmoqda:
- Men seni tushunmayapman! Qayerga ketayapsan? Ko’cha alaqachon qorong’u! Sen shu shifoxonadan kelgandan keyin chidab bo’lmaydigan bo’lib qolding! Azizim, biz bundaylardan bittamasmiz, minglab oilalarda bepushtlik tashxisi bor. Ular qandaydir qilib yashamoqdaku.
- Men sendan o’tinib so’rayman., iltimos, kiyin va ketdik!
- Qayerga?
- Men bilmayman qayerga! Shunchaki sezayapman, men qayergadir borishga majburman! Ishon menga, iltimos!
- Yaxshi, oxirgi marotaba! Eshitayapsanmi, bu oxirgi marotaba men sen bilan aylangani chiqishim!
Eshikdan ular chiqib kelishdi. Oldinroqda ayol tezroq yurib ketmoqda. Uni orqasidan erkak kelmoqda:
- Sevgilim, mendan shunday o’ylayapman, sen boradigan joyingni avvaldan biladigandeksan?
- Sen menga ishon, lekin meni kimdir qo’limdan ushlab olib ketayapti.
- Sen meni qo’rqitmoqchimisan? Va’da ber, ertaga kun bo’yi uyda yotasan. Men shifokoringga qo’ng’iroq qilaman!
- Jim... eshitayapsanmi, kimdir yig’layapti?
- Ha, narigi tomonda bola yig’isi eshitilmoqda.!
- Bolakay, balandroq yig’la! Sening onang adashtirib qo’ydi, tez orada u seni topadi!
- Farishta, sen qayerda bo’lding! Men seni chaqirdim! Menga juda ham sovuq!
- Men sening onangni yoniga borgandim! U hozir shu yaqinimizda!
- O, Hudoyim, bu axir rostdan ham chaqaloqku! U juda ham sovuq qotibdi, tezda uyga olib borishimiz kerak! Azizim, Hudoyim bizni bolakayni yoniga yuboribdi!
- Farishta, mening onamni ovozir o’zgaribdi.
- Bolakay, o’rgan, bu sening xaqiqiy onangni ovozi!
(Ruschadan tarjima qildim)
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Вторник, 30.04.2013, 01:15 | Сообщение # 13 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| KETDING...
- Salom!
- Nu salom…
- Tanidingmi?
- Ha, albatta…
- Ishlaring qanday?
- Meyyordagiga o’xshaydi… senda qanday?
- Men? … nu har doimgidek…
- Meni hech kim eslamayapti…
- Eshit, sen bu fikrini tashla!
- Nimaga?
- To’g’risi, sen meni yetarli charchatding…
- Kechirsan…
- Mayli, hech qisi yo’q. Bugun nima bilan shug’ullanayapsan?
Qiz ko’z yoshlarini yostiqga berkitdi.
- Shuchaki hech narsa bilan..
- Nima sen, yana yig’layapsanmi?
- Yo’q… Hammasi yaxshi…
- Ha, hop… men eshitayapman… eshit, sen agar to’xtatmasang, unda men sening oldinga gaplashib, to’xtatgani boraman… senga yaxshi bo’lishi uchun.
- YO’Q! Hammasi joyida…
Qiz bor kuchi bilan ovozini tinchlantirib gapirishga harakat qildi.
- Mayli…
Suhbat bir soatlar davom etdi. Bu vaqt davomida qiz qiyin bo’lsa ham tinch gapirdi. Va buni ozmi ko’pmi uddaladi.
- Hop nima ... nima bilan shug’ullanmoqchisan?
- Ehtimol, hech narsa bilan... – javob berdi qiz, shu joyda gapini to’g’riladi. – Garchi yo’q... Ehtimol, qizlar bilan aylangani borarman...
- Bu boshqa gap... Eshit, men tushunaman, nima senga yomon va o’zing ko’rsayapsan, barcha kuchimni senga yordam berishga qaratayapman. HAR KUNI qo’ng’iroq qilaman! Sen meni tushunishga majbursan...
- Men seni tushunayapman... Gap bunda emas, nimagaki sen meni sevib qololmaysan, men esa seni sevmay qo’ya olmayman...
- Bo’ldide... Mayli, ko’rishguncha!
- Ko’rishguncha!
Qiz ancha vaqt go’shakni qo’yamadi, qachonki u tomondan qisqa gudoklar eshitilmagauncha.
Bu yerda qiz endi chiday olmasdi. U kravatga yotdi, boshini yostiq orasiga tiqib oldi va ho’ngrab yig’lay boshladi. Yana hiq-hiq yig’i ovozi, ho’ngrab yig’lash, yostiqga mushtlaganida chiqqan tukillagan ovozi...
NAHOTKI DOIMO SHUNDAY DAVOM ETSA??!!
Qiz taxminan yarim soatlar orqasi bilan yotdi va tepaga qarab, nursiz ko’zlaridan yosh oqiza boshladi.
U lablari bilan bir so’zni takrorlardi: “Nima uchun?...”
Doimiy jazavalaridan charchadi, juda charchadi, ota-onasi va do’stlari ko’rganda u juda ozib ketganidan qo’ruvga tushishardi. Qiz yeyish va ichishi kerakligini unutgandi... “Kulgu” so’zi uning miyasidan bir umrga o’chirilib ketdi! Uning hayoli faqat bir gapda: “Nima uchun men uni sevmay qo’ya olmayman? Nima uchun u meni sevmadi?”
Har kuni, bir hil kun tartibi qaytrilardi: ertalab- yig’i, kunduzi- unga qo’ng’iroq, yana yig’i, kechasi- parkda sayr, yig’i....
Ota-onasi hech narsa qilolmadi, qiz bu holatda, har doim ,agar ular aralashishsa doim o’zini o’ldirmoqchiligi bilan qo’rqitdi...
- Men o’zim hal qilaman...
Salgina tinchlandi, qiz kravatidan turdi, eski djnsisini zo’rg’a kiydi, aynan unga yoqgan, oq-qora futbolka, ryukzakini oldi va ko’chaga chiqdi, ota-onasiga biror so’z aytmadi. Bekatga yaqinlashdi, u cho’ntagini bir muncha vaqt titkilab, g’ijimlangan 10 rubl topdi. Marshrutkaga o’tirdi. Maydongacha bordi, u parkga qarab yurdi. Atrof to’la odam. Aftidan qandaydir bayram bo’layapti. Teatr binosida “Shahar kuni bilan!” degan yozuv bor. Qizga hammasi baribir. U parkni ichkarirog’iga kirdi, bo’sh o’rindiq topdi va o’tirdi. Uning sevimli mashg’uloti osmonga qarash edi....
“Yigit”
U kompyuterda o’tirardi, har zamon mobil telefoniga qarab qo’yadi, aftidan qo’ng’iroqni kutayapti. Ha, xaqiqatdan ham u qo’ng’iroq kutayapti. Qo’ng’iroq, tanishganiga uncha ko’p bo’lmagan qizidan. Uning ismi Vika. Unga, bir qarashda bu sevgi nimaligini ko’rsatdi... U, faqat uni ko’rganda, birinchi yuragi to’xtaydi, undan keyin yuqori tezlikda urib ketadi.
“BU O’SHA! O’SHA! Mening orzuyimdagi qiz! – yigitni boshida aylanardi, va u, o’zing hamma kamtarliklarini unutdi, unga teginchog’likni boshladi, shundan keyin undan ikkalasi shahar kuniga borishini so’radi.. va qiz rozi bo’ldi! Bu shunchaki omad bo’ldi!
Unga ertalab qo’ng’iroq qildi, u so’radi:
- Qani, bugun aylangani ketdik?
Va qiz, kechki payt qo’ng’iroq qilib aytishga va’da berdi.
Va mana, oxiri, u yetishdi. Qo’ng’iroq bo’ldi, va u ekaranda “Vikusha” qo’ng’iqor qilayotganini ko’rdi.
Uchrashuv joyi kelishildi, u kiyinishni boshladi. “Hammasi yahshi bo’ladi!”- o’yladi u va quyoshga qarab kuldi, qaysidir charog’on nuri ko’ziga tushayotganida. U ko’chaga chiqdi va yoqimli hissiyotlar bilan, qaysidir ichidan chiqayotgan, maydongacha yetdi, ular uchrashuvga kelishgan joyga bordi... U 5 daqiqa turdi, bu vaqt unga cheksizdek... U qizni ko’rdi. Qiz u bilan uchrashgani kelayapti – qanday yengil, qanday chiroyli, quvnoq... U qiz bilan uchrash uchun ozgina yurib qo’ydi. Qiz kuldi. O’zi bilmaydi, nima qilayapti. U qizning nozik badanidan ushladi va labinini qizning labiga tekkazdi. Lekin bu uzoq davom etmadi. Qiz hijolat bo’ldi, lekin hech narsa demadi.
- Qayerga boramiz? – so’radi u, ko’nglida: Unga yoqish!
- Balki parkka? – tortinib taklif bildirdi qiz.
- Qanday aytsang....
U qizni qo’lidan ushladi va ular ketishdi.
Yigit o’yladi, bu qiz haqida to’xtovsiz gapirish mumkin. Ular yurishadi va gaplashishadi: musiqa haqida, uslubi haqida... to’sattan uning miyasiga yahshi bo’lmagan fikr kelib qoldi... U o’sha kichik qizni esladi, qachondir sevgan uni.... U ko’p o’yladi, keyin bir qarorga keldi, tentakcha fikrli mo’jizali kechaga stol buyurmaydi...
“U menga hech kim!Biz ancha vaqtdan beri gaplashishimizga qaramasdan! Meni u bilan qanday ish bor?! Axir shunday mo’jiza men bilan...” o’yladi yigit va Viki qo’lini yanada qattiqroq qisdi.
- Yur, bo’sh o’rindiq qidiriamiz! – dedi Vika va yigitni park ichkarisiga olib ketdi...
Yigit kuldi va uning ko’zlariga qaradi... shunchalar ko’kki... cho’kib ketish mumkin...
Birdan uni nazarini nimadir tortdi, u umuman buni kutmagandi. Ular QIZ o’tirgan o’rindiqqa kelishdi. O’sha o’zining qizi...
Yigit miyasidan o’tinib so’radi, nimagadir uni ko’zlari uni aldayapti, va u ko’rayotgani, u qiz emas... lekin qiz u tomonga o’grildi... Hech qanday shubha... Yig’idan qizargan ko’z, ko’z atrofi qorong’u doira, ozg’in, kichkina, yordamga muhtoj, uyi yo’q mushukchaga o’xshash...
- Yo’q... Faqat bu emas! – shivirladi yigit.
- Nima bo’ldi? – so’radi Vika.
- Hech narsa... shu yerda tur... Men u bilan gaplashib olishim kerak... Iltimos faqat, yaqin kelma, o’tinib so’rayman...
“QIZ”
U o’rindiqda bir soatlar , osmonga qarab o’tirdi. U uni butun umr seva oladi.
Yoniga qandaydir odamlar keldi... U ahamiyat bermadi. Ular unga chunarsiz qarashayotgandi. – qizni boshi yuqoriga qaragandi... ixtiyorsiz ravishda ularni ko’rish uchun boshini ko’tardi... Lekin, hech narsa shubhali emas, ular yaqinroq kela boshlashdi, hayoli ketdi, u ruhiy kasaldek...
To’sattdan yurak kuchli ura boshladi... U nimadir joyida emasligini sezdi. U ko’zlarini osmondan oldi va boshini o’ng tarafga burdi. Uing yuragi bazo’r va kutilmaganda kelgan og’riqdan baqirib yuborayozdi. Unga shunchalar og’ir bo’ldiki, u baqira ham olmasdi, yoki ho’ngrab yig’lay olmasdi... U shunchaki oldinga qarab turibdi... Kuch yetmayapti... U biladiki, hozir hushini yoqotadi... U yerda YIGIT bor edi. U anchadan beri ko’rmagandi.... Lekin yigit bir o’zi emasdi!...
“Yigit”
U Vikini qo’lini qo’yib yubordi va o’rindiqqa bordi...
- Anya, o’ksinma, iltimos! Hech qanday qo’rqinchilik narsa bo’lmadi... tezda gap boshladi u. Unga, qiz o’ziga biror narsa qilib qo’yishi qo’rqinchilik edi. U qizni yuzini qo’li bilan ushladi va ko’zlariga qaradi.
Qizdan nimadir xiqillash eshitildi. Yigit uni o’ziga quchoqladi.
- Kerakmas! Tinchlan!
- Sasha, hammasi joyida!- oxiri dedi qiz, uni o’zidan yengil itarib. – Sen menga hech nimaga majbur emassan! Hammasi joyida! Men seni tushunaman...
- Hammasi yaxshiligi aniqmi?
- Aniq!- qiz o’zini kulishga majburladi.... u sevgilisini bezovta qilishni istamadi... qandaydir og’riqni u keltirmagan... – Ket! Iltimos ket! Ketsangchi!!! U seni kutayapti...
Yigit unga hayron bo’lib qaradi, lekin bahslashmadi va o’rindiqdan turdi.
- To’xta!- u yigitni qo’lidan ushladi. – aytchi, uni ismi qanday?
- Vika...
- Rahmat. Hop endi ket...
Yigit Vikani qo’lidan ushladi, ozgina yurgandan keyin yana ortiga, bu kichkinagina oq qora futbolkadagiga qaradi, u ma’nosiz tepaga qarab yotardi. Va ular ketishdi...
“QIZ”
Faqat juftlik ko’zdan g’oyib bo’lgach, qiz o’rindiqdan turdi va ketdi. Kechki payt shamol uning yuzidagi yoshlarni quritib qo’ydi...
Uyning tomiga qanday chiqib olganini qiz bilmay ham qoldi... Tominig eng chekka qirg’og’iga turdi, yig’lab yubordi. Ryukzagidan mobil telefonini oldi, u yigitga xat yubordi: “Men seni sevaman!”.
(Ruschadan Giyos tarjimasi)
|
| |
| |
| Sog'inch | Дата: Вторник, 30.04.2013, 05:29 | Сообщение # 14 |
|
Группа: Qadrli mehmon
| Anawu qizga qarab ööölll,xudo osin sani degim keldi.Biram jirkandimey tovba tovba)) Ölla bir yigit un özinni wuncha qiynamay har balo böl! Giyos aka bu gaplar sizgamas ana u öris qizga.)) Tarjima zör.
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Четверг, 02.05.2013, 01:49 | Сообщение # 15 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| AYRILIQ.
Sokin, iliq yoz oqshomi edi. Yo’lni chekkasida ikki juftlik ketmoqda, ular bir birlarini qo’llarini ushlab olishgan. Chiroqlar yorug’i, ahyon ahyon o’tayotgan mashinalarni past ovozi, yonlaridan to’xtamay o’tib ketishi, yengil yozgi shamol... Ular birga, ular sevishishadi...
To’satdan, bir lahzada ikki mashina to’qnashib ketdi... Portlash... Qiz alaqanday og’riqni seza boshladi va hushidan ketdi, yigit siniq parchalaridan o’zini zo’rg’a olib qochdi, u kam jarohatlandi.
Shifoxona... Bu jonsiz va e’tibor berilmaydigan shifoxona qattiq devorlari... Palata. Kravat. Unda qiz suyak sinishi va qon yoqotish tashxisi bilan yotibdi. Uni yaqinida yigit o’tiribdi, u qizdan bir daqiqaga bo’lsa ham uzoqlashmayapti. Palataga navbatdagi xabar olgani, hamshira kirib keldi.U yigitni o’ziga chaqirdi va chiqib ketishdi.
- U axir yashaydi a? ( yigitning charchagandan shishgan va qizirgan ko’zlaridan yosh oqdi)
- Biz imkoniyatimiz boricha harakat qilamiz, lekin o’ziz ham hammasini tushunib turibsiz...
- Iltimos, men sizdan o’tinib so’rayman, uni o’lib ketishiga qo’ymang, meni undan boshqa hech kimim yo’q.
- Biz bor kuchimizni ishga solamiz, juda ham qayg’udaman...
-
Yigit ko’z yoshlarini artdi va palataga hamshira bilan birga qaytdi. Qiz sezmoqda, nimadir yaxshi emas... Har holda o’zi tushunib turibdi, uning tuzalib ketishi xaqiqatdan yiroq, u ulardan so’radi:
- Aytingchi, men yashab ketamana, sizlar menga sog’ayib ketishimga yordam berasizlara? To’g’rimi?
- Albatta, azizam, biz hamma imkoniyatlarimizni qilamiz (dedi hamshira va ko’zlarini undan olib qochdi)
Yigit bilan qiz ikkalasi yolg’iz qolganda, qiz unga aytdi:
- Menga va’da ber, senga hech nima bo’lmaydi, sen baxtli bo’lishing shart! Men shuni hohlayman!
- Nega sen bunday gapirayapsan?! Sen, mening baxtimsan! Men sensiz yashay olmayman!
- Va’da ber! Sen axir o’zing ham, hammasini tushunib turibsan! Men bilishni hohlayman! Men seni baxtli bo’lishing aniq bo’lishini hohlayman! Hattoki mensiz bo’lsa ham! Bunga va’da ber, men uchun! (baqirdi qiz va uning ko’zlaridan yosh tomchiladi)
- ... Yaxshi, men harakat qilaman, lekin buni senga va’da berish qo’limdan kelmaydi (u ham yig’ladi)
Kech tushdi. Qiz uhladi, yigit esa uni kravati yonida mudrab o’tiribdi... Qiz tush ko’rdi, uni tushiga onasi kirdi va osmondan unga gapirdi:
- Qizginam mening, ertaga kechki payt men seni o’zim bilan olib ketaman. Biz boshqa dunyoga, yovuzlik, og’riq, xiyonat yo’q joyga uchamiz. U yerda senga tinch bo’ladi.
- Oyijon?! Qanday?! Qayerga? Lekin... lekin men ketishni hohlamayman.... Men ... Men uni sevman... Men usiz yashay olmayman.
- Men seni ogohlantirgani keldim, tayyor tur. U bilan so’ngi kuningni o’tkaz... men ketishim kerak (u o’grildi va uchdi, uni orqasda esa oq qanot ko’rinib turardi).
Ertalab, har doimgidek, hamshira keldi. Taxlil javoblarida hech qanday yaxshi xabar olib kelmadi. Yigit va qiz birga qolishdi. Qiz yigitga bugun o’lishini aytdi... Yigit ishonmadi, unga baqirdi, unga hammasi yaxshi bo’lishini aytdi, lekin qiz unga dedi:
- Iltimos, kel so’ngi kunni birga o’tkazaylik. Men sen bilan bir oz bo’lsa ham birga bo’lishni istayman.
-
Yigit jim. Uning yuragi beo’xshov urardi, u yorilay deyrdi, ruhi tanasidan chiqib ketayotgandek, ko’z yoshlari daryo bo’lib oqardi, u qiz uchun nima qilishini bilmasdi.
- Kel shunchaki birga bo’lamiz, yaxshi kunlarimizni eslaymiz, o’zimizning baxtimizni eslaymiz. Men seni quyosh botguncha ko’rib qolmoqchiman, men sendan bo’sa olishni hohlayman. Kel, kunni birga o’tkazaylik.
- Yaxshi, sevgilim. Lekin men sensiz yashay olmayman, meni hayotim sensan. Men sensiz o’lib qolaman...
- Bunday dema, sen baxtli bo’lishing shart, sen va’da ber menga. Kel shunchali birga bo’lamiz. Kel yig’lamaylik, men bilaman, bu juda qiyin, lekin oxirgi kunimizni biz quvonchli o’tkazaylik...
- Albatta.. sevgilim... yagonam..
Kun bo’yi ular birga bo’lishdi, qo’llarini bir birlaridan ayirmadilar, quvonchli onlarini hammasini esladilar... Yigit o’zini qizsiz bir soniyaga bo’lsa ham tasavvur qila olmasdi.... Lekin... Mana quyosh botmoqda. Ular uchun so’ngi quyosh botishi. Ikkalasini ko’zidan yosh oqmoqda...
- Men seni yoqotishni hohlamayman, sevgilim.
- Men tushunaman, lekin qanday, balki, kerak, shunday bo’lishi kerak.
- Men uchun sensiz juda og’ir. Juda. Men seni hech qachon unutmayman.
- Sevgilim, men doimo sen bilan yonma yon bo’laman. Men doimo senga yordam berib turaman. Meni senga bo’lgan sevgim abadiy! Buni eslab qol!
Ular baravar yig’lashdi. Ular bir birlarini ko’zlariga qarab turishardi va hech nima qila olishmasdi, nimagaki bilishadi, bu dunyoda, ular yonma yon bo’lishi uchun so’ngi daqiqalar...
- Sevgilim, menga o’lish qo’rqinchilik emas, nimagaki men bilaman, sevgi bu nimaligini! Men sen uchun yashadim! Men seni hech qachon aldamaganman.
- Sevgilim, menga qo’rqinchilik.
- Qo’rqma. Men sen bilan birga bo’laman...
To’sattan uni pulsi to’xtadi. U o’z tanasidan uchib chiqa boshladi. U, yigit uni tanasini o’ziga mahkam quchoqlab olganini ko’rdi...
(Ruschadan Giyos tarjimasi)
|
| |
| |
| Loading | Дата: Четверг, 02.05.2013, 12:15 | Сообщение # 16 |
 ZvizdA
Группа: Talaba
Сообщений: 208
Статус: Offline
| Xikoya aftorlarini keltirib o'tish mumkinmi?
O'qib chiqib fikr bildiraman
Haqiqat tilini achishtirsa, mevasidan ye.
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Четверг, 02.05.2013, 21:51 | Сообщение # 17 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| Avtorlarni orginalini topa olmadim. Man olgan guruh ham, kochirgan ekan. Nu avtori yoq. Topganimda qolini qisib qoyardim.
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Пятница, 03.05.2013, 00:40 | Сообщение # 18 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| Bir oilaning, bir necha yil birga yashashiga qaramay, farzandi yo’q ekan. Ular o’zlarini hecham yolg’iz his qilishmasdi, nimagaki ular nemes ovcharka kuchukkasini boqib olishgandi. Ular uni yoqtirishardi va tashvishlantirmasdi, uni o’z og’illaridek ko’rishardi. Kuchuk ulg’aydi va katta bo’ldi, chiroyli, aqlli it va ko’p bora egalarini dushmandan qutqardi, sadoqatli, to’g’ri, egalarini sevadi va himoya qiladi. Yetti yil o’tgandan so’ng, yani itni boqib olishgandan, ular oilasida uzoq kutgan o’g’il tug’ildi. Er-xotin juda baxtli edi, ko’p vaqtlarini chaqaloq bilan o’tkazishar edi, kuchukka esa deyarli bir tomchi ham e’tibor qaratishmasdi. Kuchuk o’zini keraksiz deb his qilardi va egalarini chaqaloqdan rashk qilardi. Bir kun ular uhlayotgan chaqaloqni uyda qoldirib, o’zlari uy ishlari bilan mashg’ul bo’lishdi. Ular chaqaloqdan xabar olgani kirmoqchi bo’lganlarida, chaqaloqni xonasidan it chiqib keldi. Itni og’zida qon izlari va u mamnunlik bilan dumini likilatib turardi. Chaqaloqni otasi juda yomon taxmin qildi, devorda osig’liq miltiqni oldi va shu joyni o’zida itni otib o’ldirdi. Shundan so’ng chaqaloqni xonasiga shoshib kirdi va yerda, bolasini belanchagini yonida, kallasi uzib tashlangan, katta ilonni ko’rdi. “Men o’zimning sodiq itimni o’ldirdim!” dedi erkak, ko’zidan yosh oqa boshladi.
Bir xillarida biz odamlarga adolatsiz hukm chiqaramiz! Hammasidan battari, biz o’ylamaganlarimizni qilamiz, hattoki sababini ham bilmaymiz, ular to’g’ri qilganmi, yoki boshqachami. Bizga hammasi baribir, ular nima haqida o’ylaydi, nimani his qiladi, bular bizni to’lqinlantirmaydi. Va biz fikrimiz qanday bo’lishini bilmaymiz, balki, o’zimizni shoshqaloqligimiz tufaylimi... Kech qolgan bo’lamiz. Afsuslanishdan nima foyda? Yoqotganlarimiz qaytmaydiku? Balki, kelajakda bu xatoni qaytarmaslik uchun afsuslanarmiz? So’ngi afsus o’zingga dushman deb bekorga aytishmaydiku. Yoki boshqalarga, mening xatoyim o’rnak bo’lsin deb, qilgan xato va afsusimizni hammaga aytarmiz, yozarmiz. Shoshish kerakmas, oldin kuchki ishonch hosil qilish kerak... Ishonchsizlik va shoshqaloqlik, insonga ko’p afsuslar olib keladi.
(Ruschadan Giyos tarjimasi)
|
| |
| |
| Sokina | Дата: Пятница, 03.05.2013, 05:46 | Сообщение # 19 |
|
Полковник
Группа: Talaba
Сообщений: 1008
Статус: Offline
| Ibratli hikoyacha ekan.Tarjima ham yaxshi qilingan.ODAM...bu zotga doim nimadir kam bölib körinaveradi.Hattoki,itchalik oqibati yöq.
Seni juda sog'indim,Rabbim!
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Суббота, 04.05.2013, 07:42 | Сообщение # 20 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| - Qanjiq! – dedi mast ona besh yoshli qiziga, nimagaki qizi uning pomadasi bilan oq qog’ozga yurakchani rasmini chizgan ekan. Shundan so’ng ona qizini qattiq urdi va itarib yubordi. Qizaloq yiqildi. Onaning kayfi tarqab, uzr so’raganida, endi kech bo’lgan edi. Shundan so’ng uni darhol tuman shifoxonasiga olib bordi. So’ngi bor ona, qizidan eshitgan gapi, “Oyijon, men sizni yaxshi ko’raman!” bo’ldi.
(Ruschadan Giyos tarjimasi)
|
| |
| |
| Giyos | Дата: Понедельник, 06.05.2013, 00:59 | Сообщение # 21 |
|
Полковник
Группа: Administrator
Сообщений: 2492
Статус: Offline
| Yigit har tunda, uhlashidan avval sevgan qiziga xat yozardi: MEN SENI SEVAMAN!!! Bir kuni kechasi qizni telefoniga SMS keldi, lekin qiz: “Ufff, har tunda bir hil SMS o’qishdan charchadim” dedi va SMS ni o’qimay, yotib uhladi. Ertalab tongda yigitning onasi qo’ng’iroq qildi va aytdi: “U o’ldi...”. qizni qo’lidan telefon tushib ketdi. Telefonni olib, SMSni ochdi: “Qadirdonim... men uyinga yaqinlashib qolgandim... avtoxalokatga uchradim... og’ir ahvoldaman... nafasni qiynalib olayapman... menimcha... men o’laman... mening so’nggi tilagim, seni bir bor ko’rish... iltimos tezroq kel...”.
Yaqinlaringizni qadrlang.
|
| |
| |
| Soginch | Дата: Вторник, 21.05.2013, 14:30 | Сообщение # 22 |
|
Группа: Qadrli mehmon
| voyyy. dahwat.
|
| |
| |
| Javlon | Дата: Воскресенье, 09.06.2013, 00:26 | Сообщение # 23 |
|
Рядовой
Группа: Talaba
Сообщений: 3
Статус: Offline
| Negahammani onasi boru, Meniki yo`q….
Qizcha
yugurib kelib otasining quchog`iga o`tirdida nimanidir so`ramoqchiday nigohi
yerga qadaldi.
Tinchlikmi
qizim – deya so`radi Ota qizining g`amginligini ko`rib.
Dadajon
doimo Oying Allohning yoniga ketgan deysiz. Alloh nega Oyimni chaqirib olgan.
Nega hammaning oyisi bolasini bog`chadan olib ketadiyu, mening onam
kelmaydilar. Nega hammaning oyisi bor? Men oyijonimni sog`indim…
Ota ichidan gumurib chiqqan sasni bosar, lekin
ko`zlariga to`lgan yowni qaytarolmasdi. Qizini mahkam bag`riga bosdi va
ohistalik bilan javob berdi:
Ona qizim , jonim qizim. Sen ham katta qiz
bo`lib qolding. Bilasanmi Oyijoning seni
judayam yaxwi ko`radi. U doimo sen bilan mana bu yerigda(yuragiga ko`rsatib).
Lekin osmonlarda ham jajji bolakaylar judayam ko`p. U norasidalarning na onasi
na otasi bor. Ular ham mehrga muhtoj, Onaga muhtoj. Shuning uchun ham Allohim bizning
Oyijonimizni chaqirib olgan. Lekin mening baxtimga Onang o`rniga seni bergan
qizalog`im. Tabassum qil axir onang seni yuqoridan ko`rib turibdi. ( ichida esa
– Onasining xuddi o`ziya. Allohim onasini Rahmatingga ol)- dedi.
Qizcha
jajji mushtchalari bilan ko`z yowlarini artdi :
Men endi yig`lamayman, axir siz aytganday
katta qizman. Dadajon sizni judayam yaxwi ko`raman......
(Ruschadan
Azimov Javlon tarjimasi)
|
| |
| |
| Mirzoxid | Дата: Воскресенье, 09.06.2013, 03:17 | Сообщение # 24 |
 Подполковник
Группа: Talaba
Сообщений: 683
Статус: Offline
| таржимала зу·р хикоялари хаётий
Jannatdan gul o'g'irlab Jaxannamda o'stirolmaysan, Jaxannamdan cho'g' olib Jannatni yoqolmaysan!!!
|
| |
| |
| Soginch | Дата: Воскресенье, 09.06.2013, 09:18 | Сообщение # 25 |
|
Группа: Qadrli mehmon
| Mamga tasir qildi.Zor hikoya ekan.Gumurib degani nima?
|
| |
| |
|
