Armonli muhabbatim!

 Men unga ayta olmadim sof sevgimni. Aytishga topolmadim so'z. Bilaman rad etadi. Shundan qo'rqaman. Lekin aytdim. To'g'rirog'i SMS orqali. U sms ga javob kemadi. Kutmoqdaman hamon javobin. Baribir kelmaydi. Chunki u meni sevmaydi. Seva olmaydi ham. Uni sevgisini qozonish uchun har kuyga tushishga tayyor edim. SMS dan keyin u o'zini mendan olib qocha boshladi. Menga muomilasi o'zgardi. Oldingi do'stlik muomilasi ham yakuniga yetgan edi. Bir sms: men sizni sevaman. Shu sms meni ham sevgimdan, ham do'stiligimizdan ayirdi. Men uni uchrashuvga taklif etib aytmoqchi edim. Lekin endi u kelmaydi. U mendan nafratlanadi. Endi menga kulib qaramaydi. Mendan hech narsa so'ramaydi.

 Vaqtlar o'tar har narsaga davo, lekin meni sevgimga emas. Unuta olmayman. Unuta olmayman. Yana vaqtlar o'tdi. Baribir befoyda. Sevgi ko'zimni ko'r qildi. Hech kim ko'zimga ko'rinmasdi. Faqat u. Faqat uning siymosi. Meni u o'zgartirdi. Hayotga bo'lgan munosabatimni o'zgartidi. Endi men oldingidek emasdim. Lekin baribir u meni sevmasa ham uni sevaveraman. Balki bir kun sevgisin qozonarman. Man udalayman. Garchi sevgim armon bo'lsada.